:00:30
We liepen 86 jaar lang
tegen die grote groene muur...
:00:35
...maar uiteindelijk is het ons gelukt.
:00:37
Dat deel ken je.
Dat deel kent iedereen.
:00:40
Maar ik heb een verhaal
dat je nog niet kent.
:00:43
Het gaat over een bevriende
leraar genaamd Ben.
:00:47
Dit is hem, in 1980,
toen hij nog een kind was.
:00:51
Het kleine ventje
had een moeilijke tijd.
:00:54
Zijn ouders waren net gescheiden
en zijn moeder nam hem mee naar Boston...
:00:58
...waar hij niemand kende.
:01:00
Op een dag zei zijn moeder:
'Genoeg getreurd'...
:01:03
...en ze belde haar broer Carl
om hem ergens mee naar toe te nemen.
:01:06
Waarheen dan ook, alleen om
het kind het huis uit te krijgen.
:01:10
Oom Carl had zelf geen kinderen...
:01:13
...dus had hij er geen ervaring mee.
:01:16
Ik hoef toch niet
zijn luier te verschonen?
:01:19
Carl, hij is zeven, domkop.
Kom hier.
:01:23
Carl was niet het soort oom
die je meeneemt naar het circus...
:01:26
...of de dierentuin of een poppenkast...
:01:29
...maar hij kende de geweldigste plek
om een kind mee naar toe te nemen.
:01:32
Het hart en de ziel van Boston,
Fenway Park.
:01:48
Dat was ook de dag dat ik Ben ontmoette.
:01:51
Die knappe jongen met die bril?
Dat ben ik, Al Waterman. Ik verkoop sponzen.
:01:56
Dat is het groene monster, jongen.
:01:58
Monster?
- Ja.