:29:02
Een internationale stad waar mensen van
uit de hele wereld wonen en werken.
:29:07
Dat veranderde toen de Japanners
de macht over namen.
:29:10
Ze geloofden dat een onderdrukt volk
als de
:29:12
Filippino's alles zouden
doen wat ze werd verteld.
:29:15
Degene die niet wilden
gehoorzamen werden naar
:29:17
de gevangenis gestuurd,
gemarteld of geëxecuteerd.
:29:20
Dit maakte de band tussen de Filipino's
en de Amerikanen zelfs sterker.
:29:25
Het verzet groeide in het hele land.
:29:27
En in 1945 waren er honderden
gewone burgers, lid van het verzet.
:29:32
Het is net alsof ze je weken in de
gaten gehouden hebben.
:29:36
De Japanners hebben onze mensen al
vaker verhoord.
:29:40
Dat hoeft niet per se iets te betekenen.
:29:42
Ze weten dat de Amerikanen hun op
de hielen zitten.
:29:46
En ze weten dat we bewijs hebben
van hun oorlogsmisdaden.
:29:49
Don Antonio heeft gelijk. Dit
:29:53
Dit was niet als voorheen,
Margaret. Ze weten dingen
:29:56
die alleen door een
informant kan zijn verteld.
:29:59
En waarom hebben ze je dan laten gaan?
:30:02
Het spijt me, Carlos. Maar als je jezelf
zorgen maakt, ben je vrij om te gaan.
:30:08
Ik zal het niet tegen je gebruiken. Ik zal
het tegen niemand van jullie gebruiken.
:30:15
Ik zal niet weggaan, tenzij we allemaal gaan.
Dat weet je.
:30:20
Ik kan niet vertrekken. Niet zolang er
nog gevangenen zijn in Cabanatuan.
:30:28
Margaret, lk heb Daniël gezien.
- Hoe is het met hem?
:30:34
Hij zag er niet goed uit.
:30:37
Ik denk dat hij weer malaria heeft.
:30:39
Ik weet dat vader zei
dat we moeten wachten.
:30:41
Maar als we dat doen, is het te laat
voor Daniël.
:30:44
Nee, je vader heeft gelijk. Het
is veel te gevaarlijk.
:30:48
Luister maar niet naar mij.
- Nee. Ik ontmoet je bij het hospitaal.
:30:52
Op de gebruikelijke plek.
:30:55
Ik moet gaan.