1:42:01
Δε βιαζόμαστε.
-Ευχαριστούμε πολύ.
1:42:06
Μια φέτα ψωμί
χρειαζόμαστε.
1:42:09
Πιπέρι και ξίδι πάνε πολύ...
1:42:14
Αν είστε έτοιμα,
ας αρχίσει το φαϊ.
1:42:20
Μη φάτε εμάς!
Γινόμαστε μπλε!
1:42:25
Μετά από τέτοια καλοσύνη,
δεν είναι σωστό πράγμα!
1:42:31
'Ηταν πολύ ευγενικό
να έρθετε.
1:42:34
Δώσ' μου κι άλλη φέτα,
φίλε μου...
1:42:38
Μακάρι να μην ήσουν κουφός,
δυο φορές σου το 'πα.
1:42:45
Είναι ντροπή, παραδέχομαι,
να τα κοροϊδέψουμε έτσι...
1:42:51
Τα φέραμε τόσο μακριά,
τα αναγκάσαμε να τρέξουν...
1:42:57
Κοίτα δω!
Το βούτυρο είναι παχύ!
1:43:03
Δακρύζω για σας, αλήθεια...
1:43:08
Σας συμπονώ βαθιά.
1:43:13
Με δάκρυα κι αναστεναγμούς
έβγαλε τα μεγαλύτερα...
1:43:17
ενώ κρατούσε το μαντίλι του
μπροστά στα κλαμένα μάτια...
1:43:21
Στρείδια, παραδέχομαι...
1:43:24
πως κάνατε καλή βόλτα.
1:43:26
Ας γυρίσουμε πάλι πίσω!
1:43:29
Αλλά δεν ακούστηκε απάντηση.
1:43:32
Κι αυτό ήταν παράξενο...
-Τα είχαν φάει όλα.
1:43:40
Θαλάσσιε ελέφαντα,
τα δάκρυά σου είναι ψεύτικα...
1:43:45
Λιγουρεύεσαι στρείδια
όπως τα παιδιά τη μαρμελάδα.
1:43:56
Ποια είναι η ετυμηγορία;
1:43:59
Συμπαθώ το θαλάσσιο ελέφα-
ντα, επειδή τα λυπήθηκε.