:02:05
Herinnert u zich familie Kalitin?
:02:08
Ksusja Kalitina, een dik meisje...
:02:11
Mijn geschiedenis met haar
is nogal pijnlijk geweest.
:02:14
Ik bezocht haar vaak,
:02:16
en leidde haar moeder
in de wondere wereld van koffie.
:02:23
Samen over schaduwrijke laantjes.
Ik was toen nog verlegen en jong.
:02:31
Ziet u, op 'n dag
lieten ze mij overnachten.
:02:36
Overnachten, dus.
Ik bleef bij ze slapen.
:02:39
Opeens, midden in de nacht...
:02:45
deur gaat open, en komt een oude
vrouw van 'n jaartje of 80 binnen,
:02:50
volkomen doof, met een klisteerspuit
in haar hand.
:02:55
En, neemt u 't me niet kwalijk,
zet mij een klisma...
:02:59
Ik heb me niet verzet.
Ik dacht: In dit huis hoort het zo.
:03:05
De volgende ochtend bleek:
Zij heeft zich in de kamer vergist!
:03:10
Dat was natuurlijk mijn laatste
bruidswervende bezoek aan dat huis...
:03:16
- Maar wat nog grappiger was...
- Niet grappig en erg onbeleefd!
:03:20
Dank! Ik snak naar 'n sigaret.
Sinds vanmorgen niets gehad.
:03:25
Vorige winter was ik in de opera,
en werd getuige
:03:28
van 'n huilende jonge man, die
geraakt was door de mooie muziek.
:03:33
- Is dat 'n goed iets?
- Sterker, het is uitstekend!
:03:37
Maar legt u mij alstublieft
één ding uit:
:03:40
Waarom zaten de omringende dames en
heren te glimlachen?
:03:45
Waarom glimlachten zij?
:03:47
- Porfirij Semenovitsj.
- Ik luister.
:03:51
In dit soort simpele mensen
zit 'n morele lading.
:03:57
Daar worden onze ideeën gered.