1:00:08
Życie ucieka, Abrahams.
1:00:10
Życie ucieka.
1:00:12
Ale ta nasza wspaniała, stara uczelnia
dostarcza nam pewnych pociech.
1:00:17
Powiedziałbym bezmiernych, sir.
1:00:19
Mogę więc założyć, że byłbyś
niepocieszony, gdybyś odkrył,
1:00:22
iż twe zachowanie lub postępowanie
jest przyczyną jej smutku?
1:00:26
Naturalnie, sir.
Byłbym bardzo niepocieszony.
1:00:28
To dobrze. Byłem tego pewny.
1:00:31
U nas w Cambridge zawsze byliśmy
dumni ze swej atletycznej postawy.
1:00:36
Zawsze wierzyliśmy,
że nasze gry są niezbędne
1:00:40
do uzupełnienia edukacji Anglika.
1:00:43
Kształtują one charakter.
1:00:46
Rozwijają odwagę, uczciwość
i zdolności przywódcze.
1:00:49
A co najważniejsze,
nienaruszalnego ducha lojalności,
1:00:52
koleżeństwa i wzajemnej
odpowiedzialności.
1:00:56
- Zgodziłbyś się z tym?
- Tak, na pewno.
1:01:03
Obawiam się, że na łonie tej uczelni
zrodziło się podejrzenie -
1:01:08
a mówiąc ci o tym, w żaden sposób
1:01:10
nie podważam twych osiągnięć,
z których się wszyscy cieszymy -
1:01:13
że w swym entuzjazmie
w dążeniu do sukcesu
1:01:17
być może zatraciłeś wizję
niektórych z tych ideałów.
1:01:20
Mogę spytać, jaką formę przybiera
ta nielojalność, ta zdrada?
1:01:24
- Och, nie ma mowy o zdradzie!
- Wspomniano słowo smutek.
1:01:28
Mówi się, że używasz osobistego trenera.
1:01:32
Pana Mussabini, tak.
1:01:34
- Czy to Włoch?
- Tak, jest włoskiego pochodzenia.
1:01:38
- Rozumiem.
- Ale nie jest całkowicie Włochem.
1:01:41
- Cieszę się, że to słyszę.
- Jest pół-Arabem.
1:01:48
Mamy rozumieć, że zatrudniasz owego pana
Mussambini na zasadzie profesjonalnej?
1:01:53
Sam Mussabini jest najlepszym,
najbardziej zaawansowanym,
1:01:57
jasno myślącym trenerem
lekkoatletyki w tym kraju.