:01:03
Foreldrar mínir
voru ekki heima þegar hún dó.
:01:05
Rachel!
:01:12
Hún byrjaði að...
:01:14
Hún byrjaði að engjast öll,
og ég hugsaði,
:01:18
"Ó, guð, hún er að kafna.
Zelda er að kafna!"
:01:23
Þau koma heim og segja að ég hafi
myrt hana með því að kæfa hana.
:01:27
"Þau segja, 'þú hataðir hana,
Rachel,"' og það var satt.
:01:30
"Þau segja, 'þú vildir að hún dæi,"'
og það var líka satt.
:01:36
Og svo dó hún.
:01:40
Ég öskraði. Ég hljóp út úr húsinu
öskrandi, "Zelda er dáin!
:01:45
"Zelda er dáin!"
:01:47
Nágrannarnir komu út
og þeir horfðu...
:01:52
þeir héldu að ég væri að gráta.
:01:55
En á ég að segja þér svolítið?
:01:57
Ég held ég hafi kannski...
:02:00
verið að hlæja.
:02:13
Það var gott ef þú gerðir það.
:02:16
Ef ég þyrfti aðra ástæðu til að hafa
óbeit á foreldrum þínum hef ég hana.
:02:21
Það átti aldrei að skilja þig
eftir eina með henni.
:02:25
Hvar var hjúkrunarkonan hennar?
:02:27
Þau fóru út og skyldu eftir
átta ára gamalt barn
:02:31
til að hugsa um deyjandi systur sína
sem var líklega orðin vitskert.
:02:37
- Hvert ertu að fara?
- Að ná í róandi töflu fyrir þig.
:02:40
- Þú veist að ég tek ekki...
- þú gerir það í kvöld.