:10:18
Ας ήταν, η τόσο στέρεη
αυτή σάρκα να έλιωνε...
:10:23
να σκόρπιζε,
δροσοσταλίδες να γινόταν!
:10:30
'Η να μην καταδίκαζε ο Θεός
αυτόν που αυτοκτονεί!
:10:37
Ω, Θεέ μου...
:10:41
Πόσο βαριά,
κούφια κι ανώφελα...
:10:45
μου φαίνονται όλα
σε αυτόν τον κόσμο!
:10:52
Τι αηδία! Χ ορταριασμένος
κήπος είναι, που σπόριασε!
:11:01
Τσουκνίδες γέμισε κι αγκάθια
κι άχρηστα πράματα.
:11:08
Τέτοιο κατάντημα!
Νεκρός δυο μήνες μοναχά...
:11:13
'Οχι τόσο...
Ούτε καν δυο!
:11:17
Βασιλιάς εξαίρετος! Σαν τον
Υπερίωνα σε σάτυρο μπροστά!
:11:25
Τόσο πολύ τη μάνα μου αγαπούσε,
που κι από τον άνεμο τη φύλαγε!
:11:32
Μα γιατί πρέπει
να θυμάμαι;
:11:37
Στον άλλονε σφιγγόταν, λες και
ο χορτασμός φούντωνε τον πόθο!
:11:43
Κι όμως, μήνας δεν πέρασε,
μην το συλλογίζομαι!
:11:47
Προδοσία, γυναίκα,
είναι το όνομά σου!
:11:56
Τα πράγματά μου φορτώθηκαν,
αγαπημένη Οφηλία.