1:20:08
Dziękuję.
1:20:17
Może pani kontynuować?
1:20:20
Dobrze. Proszę posłuchać, Cindy...
1:20:24
naprawdę rozumiem,
jaka to dla pani ciężka próba.
1:20:28
Niełatwo jest przyjść
i złożyć takie zeznanie.
1:20:32
Ale coś mi tu nie pasuje.
1:20:36
Może pomogę.
1:20:37
Na to liczę. Może mi pani pomoże.
1:20:41
W dniu zabójstwa Arthura,
poszła pani...
1:20:44
do domu matki,
żeby poczuć się bezpiecznie.
1:20:47
I żeby zobaczyć matkę.
1:20:49
Tak, to właściwa, odpowiednia
chwila, by odwiedzić matkę.
1:20:53
Joyce dzwoni.
1:20:55
Jest podniecona.
Mówi, że uciszy Arthura.
1:21:00
Mówię, że on nic nie powie.
1:21:02
Ufałam mu.
Nigdy by nic nie powiedział.
1:21:05
W tym momencie
błaga ją pani o jego życie.
1:21:08
- Broniłam go.
- I mimo tego, co Joyce zrobiła...
1:21:12
i do czego jest zdolna,
zasypia pani na kanapie?
1:21:17
Sporo piłam i sen mnie zmorzył.
1:21:20
To bez sensu.
1:21:23
Jak to?
1:21:24
Szalejąca morderczyni
grozi pani mężowi!
1:21:28
A pani ucina sobie drzemkę?
1:21:30
Proszę mi powiedzieć,
czy to prawda.
1:21:34
Czy to się trzyma kupy?
1:21:37
Nie, to się nie trzyma kupy,
bo powinnam...
1:21:41
pójść do domu. Zawiadomić kogoś.
1:21:45
Komu powiedzieć? Kogo zawiadomić?
1:21:48
Przyjść tu, pomówić o Joyce.
1:21:52
Ale pani wiedziała, co się dzieje.
I pozwoliła pani na to.
1:21:55
Nie wiedziałam, co się zdarzy.
1:21:58
Zbyt dużo pani od nas oczekuje.