:02:03
Het was een heel slechte tijd.
:02:06
De kolonel had geprobeerd
om ons volk te helpen.
:02:12
Maar het had geen zin.
:02:15
Dus hij besloot
om zijn eigen weg te gaan.
:02:21
Hij wou wel van de waanzin,
de bergen over, zei hij.
:02:25
Opnieuw beginnen.
:02:34
Weg van de waanzin, zei hij.
:02:38
Zo verstreken vele jaren.
De jongens werden groot en sterk.
:02:51
Alfred was de oudste.
Hij was erg wijs voor zijn leeftijd.
:02:58
Samuel was de jongste.
:03:01
Zijn twee broers
deden alles voor hem.
:03:04
Ze waakten over hem
als over een schat
:03:08
Na enige jaren ... Ik ben oud.
Ik weet niet meer wanneer.
:03:13
ln de maan van het rode gras -
:03:16
- vertrok lsabel Ludlow. hun moeder.
om te gaan overwinteren.
:03:21
Ze zei dat de winters
te streng waren.
:03:25
Ze zei dat ze bang was
voor de beren.
:03:29
Het was een rare vrouw.
:03:44
Maar de lente daarop
kwam ze niet terug.
:03:50
En daarna kwam ze ons
nog maar zelden opzoeken.
:03:55
Alfred schreef haar vaak. maar
voor Tristan bestond ze niet meer.