:49:04
Ojciec się ucieszy
:49:12
Susannah miała wyjechać do
Bostonu porannym pociągiem.
:49:17
Jednak północny wiatr wiał 3dni,
a śnieg zasypał tory.
:49:22
Pułkownik nalegał, aby
została do wiosny.
:49:28
Dom wydawał się zbyt pusty.
:49:32
Powiedział, że to nadal
jest jej dom.
:49:38
Powinien był ją puścić.
:49:41
Skąd mógł wiedzieć,
jak to się skończy?.
:49:49
To nie była jej wina.
:49:52
Była jak woda, która
zamarza i rozsadza skały.
:50:00
Była niewinna,
jakowa woda-
:50:04
-choćby przecież kruszy skały.
:50:11
Susannah
:50:18
Wiesz jak bardzo
kochałem Samuela
:50:25
chyba wiesz
:50:37
Z szacunku dla niego chciałem
Powiedzieć to tutaj Wiesz
:50:45
że cię kocham
:50:50
Od chwili gdy cię
zobaczyłem Jak w powieści