1:11:03
Ik voel me net alsof
we in een droomwereld zijn.
1:11:07
Ja het is zo vreemd.
1:11:08
Het is alsof onze tijd samen
alleen van ons is.
1:11:11
Het is onze eigen creatie.
1:11:13
Het is alsof ik in jouw droom ben
en jij in mijn droom.
1:11:17
En wat zo gaaf is,
is dat deze hele avond
1:11:20
al onze tijd samen,
eigenlijk niet hoorde te gebeuren.
1:11:24
Ja ik weet het. Misschien voelt
het daarom zo buitenaards.
1:11:29
Maar dan begint de ochtend
en we veranderen in pompoenen, toch?
1:11:33
Ik weet het.
1:11:36
Maar nu zou je
het glazen muiltje moeten laten zien
1:11:39
en kijken of het past.
1:11:43
Het past wel.
1:12:02
Een vriend van me kreeg een kind
1:12:04
en het was een bevalling thuis,
dus hij was daar aan het helpen.
1:12:07
Maar hij zij,
op dat intense moment van de geboorte
1:12:12
hij keek naar zijn kind
dat voor het eerst het leven ondervond
1:12:15
proberend zn eerste adem te halen.
1:12:17
En het enige waar hij aan kon denken was
dat hij naar iets keek
1:12:21
dat op een dag dood zou gaan.
1:12:23
Hij kon het niet uit zn hoofd krijgen.
1:12:26
En ik denk dat dat waar is.
Alles is zo eenzijdig.
1:12:30
Maar denk je niet dat
1:12:33
dat hetgeen is wat onze tijd en
bepaalde momenten zo belangrijk maakt?
1:12:36
Ik weet het.
1:12:37
Hetzelfde geldt voor ons deze avond.
1:12:42
Na morgen zullen we elkaar
waarschijnlijk nooit meer zien, toch?
1:12:47
Je denkt niet dat we
elkaar ooit nog zullen zien?
1:12:52
Wat denk jij?
1:12:59
Ik weet het eigenlijk niet.