:22:00
Więc wtuliłam się między nich na piasku.
:22:07
I wspólnie oglądaliśmy
zachód słońca nad horyzontem.
:22:10
Horyzont. Twardy orzech do zgryzienia.
:22:12
Nie mogę go dotknąć,
więc nie wiem, co to jest.
:22:16
To linia gdzie
ziemia spotyka się z niebem.
:22:20
To koniec świata.
:22:23
Jak byłam dzieckiem, to myślałam
:22:25
że jeśli pójdę dość daleko,
to go dosięgnę.
:22:29
Myślałam, że jeśli mi się uda,
:22:31
jeśli mi się uda stanąć na nim
:22:35
i wyjrzeć za krawędź,
:22:38
to zobaczę coś jeszcze piękniejszego
:22:42
niż widziałam dotychczas.
:22:45
Jeszcze nikt nie wyjaśnił mi
horyzontu w tak przekonujący sposób.
:23:06
- Jesteś świetny w tym co robisz.
- To mój zawód.
:23:09
- To jest to co umiem robić.
- Sprawia ci to przyjemność?
:23:14
Czasami.
:23:16
Czasami bardziej, czasami mniej.
:23:20
A tym razem?
:23:23
Tym razem...
:23:26
Tym razem czuję się tak,
jakbym wszystko widział.
:23:32
Wszystko?
:23:37
Czas minął.
:23:40
Następny jest pan Ketchum.
:23:43
Jego całe 100 kilo.
:23:45
Czułem się tak,
jakbyśmy dopiero zaczynali.
:23:49
Ja też.
:23:55
Amy?