1:22:00
- O nie, poczekam tu aż skończysz.
- W porządku.
1:22:03
Chodź, Casey, koniec na dzisiaj.
1:22:14
Jest z nimi najłatwiej, bo...
1:22:16
bo tak bardzo chcą zaistnieć w świecie.
1:22:19
To dorośli się zacinają.
Chodziłeś do szkoły dla niewidomych?
1:22:22
Nie. Mój ojciec,...
1:22:25
Chodziłem do zwykłej szkoły.
Sam się tego... nauczyłem.
1:22:29
O... To świetnie.
1:22:38
Jabłko.
1:22:40
Czas przejść do warzyw.
1:22:42
Chodź, gdzieś cię zaprowadzę.
Damy odpocząć twoim biednym oczom.
1:22:48
Widzenie to kit.
1:22:50
- Chyba żartujesz.
- Zwykły kit.
1:22:53
Łatwo ci mówić, jak sobie
siedzisz w pierwszym rzędzie.
1:22:56
Nie martw się o oczy.
Daj sobie zbadać głowę.
1:22:58
Mówię poważnie.
1:23:00
Jak byłem ślepy,
to nie widziałem. Nie śmiej się.
1:23:03
Ludzie nic od ciebie nie oczekują.
Wszyscy wiedzą, kim jesteś.
1:23:07
Albo myślą, że wiedzą.
1:23:09
I jakoś sobie radzą.
1:23:11
Aha. Nie dostałeś
tego na co liczyłeś, co?
1:23:15
No to ładnie.
A teraz zaczynają się komplikacje.
1:23:18
Teraz widzę, ale nie wiem co widzę.
1:23:20
Bo oczy płatają ci figle,
1:23:23
widzisz, czego nie chcesz widzieć.
1:23:27
Zazdrość.
1:23:29
Co jest teraz dla ciebie najważniejsze?
Widzenie czy...
1:23:33
Amy.
1:23:34
Tak przypuszczałem.
A więc nie mówimy o oczach,
1:23:38
tylko o sercu.
1:23:40
Kilka dni temu oglądałem telewizję.
1:23:43
Nawiasem mówiąc, jedna z
największych wad odzyskania wzroku.
1:23:46
- Pokazywali tego słynnego pianistę.
- Kogo?
1:23:49
Pianistę. Ma on jakieś
sześćset, siedemset lat.
1:23:53
- Czy to będzie długie?
- Być może.
1:23:55
I przyprowadzają
to siedmioletnie cudowne dziecko.
1:23:58
Gra Szopena na wszystkie strony,