:06:05
Wat fijn om je weer te zien, Stuart.
:06:08
We hebben zoveel te bepraten.
:06:12
Waarom hebben jullie
me weggegeven?
:06:15
Ik schaam me diep,
maar we hadden het niet breed.
:06:20
We konden je geen eten geven.
:06:23
Wat eet hij nou?
:06:25
Toe, George.
:06:27
Het was verschrikkelijk
om je weg te moeten geven.
:06:31
-Echt?
-Ja.
:06:34
Maar nu zijn we weer samen.
:06:36
Ja. Zijn deze gezout?
:06:41
Schat.
:06:43
De kinderen.
:06:44
Laten jullie ons even
alleen met de Stoutjes?
:06:53
Mama en papa regelen het wel.
:07:00
Dit is een misverstand.
:07:03
Stuart kan niet met u mee. Hij...
:07:06
-...hoort bij het gezin.
-Ja.
:07:08
Dat denkt u,
maar dat wordt hij nooit echt.
:07:12
Dat realiseert u zich misschien niet,
maar hij wel.
:07:16
Er zijn dingen die u hem als mens
niet kunt geven.
:07:20
Er is iets dat u niet kunt vullen.
:07:24
Een leegte.
:07:28
Mama?
:07:31
Papa? Willen jullie me weg hebben?
:07:33
Nee. We willen het beste voor jou.
:07:37
Maar hij woont hier.
:07:39
Dit is voor iedereen moeilijk.
:07:42
Ik vind het gemeen.
:07:49
Ik snap het niet.
:07:51
Dit was toch een sprookje?
:07:53
Dat zijn bedachte verhaaltjes.
:07:56
Dit gaat om waar je thuishoort.
:07:59
Kom nou mee, Stuart.
Naar je echte thuis.