:32:02
Kiedy w roku 1953
William Forrester miał 23 lata,
:32:06
postanowił napisać swą pierwszą książkę.
:32:09
Wielu początkujących autorów mówiło
o napisaniu wielkiej powieści XX-wiecznej.
:32:14
Williamowi Forresterowi to się udało...
:32:16
za pierwszym razem.
:32:18
Czytałeś to?
:32:20
Tak. A ty?
:32:22
Tylko z dziesięć razy.
:32:24
Była to jedyna książka,
którą zechciał opublikować.
:32:27
O ile wiemy, także jedyna,
jaką zechciał napisać.
:32:32
Wasze zadanie na przyszły tydzień to
przeczytać ją i powiedzieć mi, dlaczego.
:32:36
Więc...
:32:38
wrócisz jutro?
:32:40
Tak. Chcą, żebym trochę pograł.
:32:43
Słyszałam.
:32:44
Ostatnie matury żle się odbiły na drużynie.
:32:48
Ale to jak na uniwersytecie, nie?
:32:51
Ty dostajesz wykształcenie,
a oni dostają, co chcą.
:32:54
Może obie strony dostają to, co chcą.
:32:56
Może.
:33:00
Miło było cię poznać, Jamal.
:33:02
Ciebie też, Claire. Będziesz tu jutro?
:33:05
Nie tam gdzie ty, ale...
:33:08
możemy się spotkać na obiedzie.
:33:18
-Wczoraj nie powiedziałem tych słów.
-Dlaczego?
:33:22
Chciałem, żeby przeczytał pan
więcej moich rzeczy.
:33:28
Dużo tu o panu mówią.
:33:31
Wszystkie te bzdury.
:33:33
Wymyślająjakieś historie.
Ludzie myślą, że pan kogoś zabił.
:33:37
l zastanawiają się,
dlaczego tak długo pan tu jest.
:33:40
Ja bym się nie wyprowadzał.
Tu jest cicho. Nic nie słychać.
:33:44
My mamy hałaśliwych sąsiadów.
:33:47
lch dziecko ciągle wrzeszczy,
bo ma dopiero rok,
:33:50
albo ojciec wrzeszczy, bo dziecko hałasuje.
:33:53
A do tego wrzeszczy jeszcze mama.
Ale to inny wrzask, bo...
:33:58
mąż ją posuwa,
a ona wali głową w ścianę...