Adaptation
prev.
play.
mark.
next.

1:07:06
Είπα ότι δε γίνεται
τίποτα στη ζωή.

1:07:11
Χάρηκα που σε γνώρισα.
1:07:12
Πρέπει να μιλήσουμε!
1:07:16
Τρομάζω μόνο που στέκομαι εδώ.
Δε γνωρίζω εύκολα ανθρώπους.

1:07:20
Τα λόγια σας με συντάραξαν.
1:07:22
Αφορά τις επιλογές στο γράψιμο,
μα και αυτές ως ανθρώπου.

1:07:26
Σας παρακαλώ...
1:07:34
Η αλήθεια είναι ότι
θα θελα να πιω κάτι.

1:07:39
...αλλά λίγο φανταστικά,
φευγαλέα και απρόσιτα.

1:07:43
Τι γίνεται μετά;
1:07:47
Εδώ τελειώνει το βιβλίο.
1:07:49
Ηθελα να το παρουσιάσω απλά,
χωρίς εντυπωσιασμούς.

1:07:53
Να δείξω τα λουλούδια
ως θαύματα του Θεού.

1:07:56
Να δείξω ότι η Ορλίν δεν είδε
ποτέ την ορχιδέα-φάντασμα.

1:07:59
Μίλαγε για απογοήτευση.
1:08:06
Κατάλαβα...
Αυτό δεν είναι ταινία.

1:08:08
Πρέπει να πας πίσω,
να βάλεις το δράμα.

1:08:12
Αδύνατον.
1:08:14
Ξεκίνησα πολλές φορές λάθος.
Εχει περάσει η προθεσμία μου.

1:08:19
Θα σου πω ένα μυστικό. Η τελευ-
ταία πράξη κάνει την ταινία.

1:08:26
Εντυπωσίασέ τους στο τέλος και
πέτυχες, όσα λάθη κι αν έχεις.

1:08:31
Εντυπωσίασέ τους στο τέλος
και κάνεις επιτυχία.

1:08:36
Βρες ένα τέλος,
αλλά μην κλέψεις.

1:08:39
Και μη χρησιμοποιήσεις
έναν από μηχανής θεό.

1:08:44
Οι ήρωές σου πρέπει
να αλλάζουν.

1:08:48
Και η αλλαγή πρέπει
να βγαίνει από αυτούς.

1:08:53
Αυτό να κάνεις και
θα σαι μια χαρά.

1:08:58
Το υπόσχεστε;

prev.
next.