:47:00
- Słucham?
- Mamo...
:47:02
Charles?
:47:05
Charles, czy to ty?
:47:12
Wszystko w porządku, Charles?
:47:35
Donald mówi:
"To była jej sprawa, nie moja."
:47:39
"Jesteś tym, kogo kochasz..."
"Nie, tym kto cię kocha."
:47:43
"Tak decyzję podjąłem dawno temu."
Kaufman zaczyna płakać.
:47:49
Próbuje podziękować swemu bratu,
ale nie potrafi ubrać tego w słowa.
:47:56
- Więc, jak sobie radzisz?
- W porządku.
:48:02
Wiesz, brakuje mi go...
:48:06
- A jak tam scenariusz?
- Nieźle, prawie skończyłem...
:48:09
Ja... Byłbym bardzo szczęśliwy,
:48:11
- Gdybym mógł przejść do czegoś innego.
- Nie wątpię.
:48:15
- U ciebie wszystko w porządku?
- I wtedy w styczniu, Dave i ja pojechaliśmy do Pragi...
:48:20
- To był punk przełomowy.
- To brzmi wspaniale.
:48:23
- Tak, tam jest niesamowity teatrzyk kukiełkowy.
- Tak, słyszałem.
:48:25
- Muszę to zobaczyć.
- Tak i jest tam też kościół udekorowany,
:48:28
Ludzkimi czaszkami i kośćmi...
:48:33
Tysiącami stosów z kości!
:48:37
A co ty robiłeś w tym czasie?