:02:00
- Biraz daha minnettar olmalýsýn.
Seni biz büyüttük, bebekliðinden beri.
:02:04
- Sana masamýzdan yemek verdik,
:02:07
- Tamamen iyi kalpliliðimiz sayesinde
bir yatak odan bile var.
:02:12
- Þimdi olmaz, misafirlerimiz daha gelmedi.
:02:14
- Her an gelebilirler.
:02:18
- Þimdi yapacaklarýmýzý tekrar edelim.
:02:20
- Petunia, patronum geldiðinde sen...
:02:23
- Salondayým...
onlarý nezaketle yuvamýza buyur etmek için bekliyor olacaðým.
:02:27
- Ve Dudley sende...
- Ben de kapýyý açmak için bekliyor olacaðým.
:02:30
- Mükemmel.
:02:36
- Peki sen ?
:02:39
- Yatak odamda olacaðým,
hiç ses çýkarmayýp, yokmuþum gibi davranacaðým.
:02:43
- Ýyi edersin...
Eðer kariyerimin en büyük anlaþmasýný tehlikeye atarsan...
:02:48
... seni mahvederim.
:03:02
- Harry Potter...
:03:04
- Seni görmek ne büyük bir þeref.
:03:10
- Sen kimsin ?
- Dobby, efendim.
:03:12
- Ev elf'i Dobby.
:03:15
- Yatak odamda bir ev elf'i bulunmasý için hiç iyi bir zaman deðil.
:03:20
- Evet efendim, Dobby anlýyor.
:03:23
- Ama Dobby size birþeyler söylemek zorunda...
söylemesi biraz zor, efendim.
:03:29
- Dobby nereden baþlayacaðýný bilemiyor.
- Neden oturmuyorsun ?
:03:34
- Oturmak mý ?
:03:40
- Dobby, özür dilerim, seni kýrmak isemedim.
:03:44
- Dobby'i kýrmak mý ?
:03:47
- Dobby duygulandý, efendim çünkü hiç bir büyücü ona oturmasýný söylememiþti.
:03:53
- Sanki eþitiymiþ gibi...
:03:55
- Demekki doðru dürüst büyücüler ile fazlaca karþýlaþmamýþsýn...
:03:58
- Hayýr karþýlaþamadým.