:37:01
О Господе... -Дозволи ми... Ок.
:37:05
Дали нешто ми остана? Дали е ок?
:37:07
Совршено е. Ок...
:37:13
Значи, не верувај во се што ќе прочиташ.
:37:17
Има ли нешто вистина?
Не. Да... ние се гледавме
:37:21
но сега повеќе не, па... Комплицирано е.
:37:27
Знаеш, сакам да ти
покажам нешто, дојдете...
:37:37
О Господе. -Дозволи да ти помогнам.
:37:40
Не, добро ми е. Добра сум.
:37:43
Не грижи се за мене. -Види го тоа!
:37:51
Како да е друг свет.
-Интересна перспектива, а?
:37:57
Би сакал да истакнам,
Го загубивме сликарот.
:38:01
Знаеш доаѓам овде најчесто
кога треба да одржам говор.
:38:05
И тогаш станувам нервозен.
-Стануваш нервозен?
:38:08
Секако. -Го слушаш тоа?
:38:10
Мразам кога понекогаш
треба да стојам пред луѓето,
:38:13
моето срце чука, не можам
да се сетам на мојот текст.
:38:16
Исто и со мене, знам. -Навистина?
:38:18
Исто и ти? -Да.
:38:20
Тоа не е мојата работа, а
не е баш добро, знаеш?
:38:24
Па, што работиш? -Што работам?
:38:27
Ајде да ти покажам нешто.
Јас, се чувам до ова...
:38:34
Дали е тоа исечок од весник?
-Беше. Знаеш, јас морам
:38:38
да најдам нешто да ја отфрлам
сета нервозна енергија
:38:40
од моето срце. Тоа е
како... -Како некое камче?
:38:44
Светлечко камче? Точно.
Целата енергија оди во
:38:47
хартијата, а она што
останува е... -Твојот говор.
:38:53
Да. Тоа ме натерува да го одржам говорот.