:54:03
Όμως η απληστία του Κορτές
ήταν ακόρεστη.
:54:07
Γι' αυτό και οι θεοί των ιθαγενών
έριξαν στον χρυσό...
:54:11
... μια τρομερή κατάρα.
:54:15
Όποιος θνητός έπαιρνε έστω κι ένα
μεταλλίκι από το πέτρινο σεντούκι...
:54:20
... θα δεχόταν μια αιώνια τιμωρία.
:54:25
Δεν πιστεύω πλέον σε ιστορίες
με φαντάσματα, Καπετάνιε.
:54:28
Μάλιστα.
:54:30
Αυτό σκέφτηκα κι εγώ
όταν πρωτακούσαμε την ιστορία.
:54:33
Θαμμένος στο Νησί των Πεθαμένων
που το βρίσκουν μόνο όσοι το ξέρουν.
:54:39
Και το βρήκαμε εμείς.
:54:42
Βρήκαμε το σεντούκι.
:54:44
Μέσα ήταν ο χρυσός.
:54:47
Και τα πήραμε όλα!
:54:49
Τα ξοδέψαμε...
:54:51
... τα σκορπίσαμε σε ποτό και σε φαΐ
και σε ευχάριστες συντροφιές.
:54:55
Όσο πιο πολλά δίναμε,
τόσο πιο πολύ καταλαβαίναμε...
:55:01
πως το ποτό δεν μας ξεδιψούσε...
:55:04
και πως το φαΐ γινόταν στάχτη
στα στόματά μας...
:55:07
και πως το φαΐ γινόταν στάχτη
στα στόματά μας...
:55:08
... κι όλη η ευχάριστη συντροφιά
του κόσμου δεν έσβηνε τον πόθο μας.
:55:14
Είμαστε καταραμένοι άνθρωποι,
μις Τέρνερ.
:55:18
Μας ωθούσε η απληστία τότε,
όμως τώρα...
:55:22
... μας κατασπαράζει.
:55:35
Ένας τρόπος υπάρχει
για να φύγει η κατάρα.
:55:41
Όλα τα σκόρπια κομμάτια του χρυσού
των Αζτέκων να επιστρέψουν...
:55:46
... και να πληρωθούν με αίμα.
:55:51
Χάρη σ' εσένα,
έχουμε το τελευταίο κομμάτι.
:55:56
Και το αίμα για να πληρωθούν;
:55:59
Γι' αυτό δεν υπάρχει λόγος
να σε σκοτώσω... ακόμα.