Before Sunset
vorige.
weergeven.
als.
volgende.

:12:02
Ik was mijn vader
tweeduizend dollar schuldig,

:12:05
en hij had me gewaarschuwd voor Franse
meiden, moet ik eerlijk zeggen.

:12:08
Wat heeft hij je verteld
over Franse vrouwen?

:12:09
Niets, de man... Hij heeft nog nooit
een Franse vrouw ontmoet.

:12:12
Hij is nooit ten oosten
van de Mississippi geweest.

:12:14
Dus waarom schreef je niet: 'Zes maanden
later, kwam de Franse trut niet te voorschijn'.

:12:18
Je weet wel, zoals...
Maar dat heb ik wel gedaan.

:12:19
Ja? - Ja, nee, ik bedoel,
ik heb het meer hoopvol gemaakt.

:12:22
Ik heb deze fictionele versie geschreven, in
wat jij normaal gesproken tevoorschijn komt.

:12:25
Wat is er gebeurd?
:12:29
Wat?
:12:30
We bedrijven de liefde voor tien dagen.
Dat is één deel ervan.

:12:34
Dat is interessant. Dus, de Franse slet.
:12:35
Ja.
- Oké.

:12:37
Ze leren elkaar dan
steeds beter kennen...

:12:39
en realiseren zich dat ze er
niet mee door kunnen gaan.

:12:41
Dat vind ik mooi.
Het is meer realistisch.

:12:43
Ja, maar m'n bewerker
denkt daar anders over.

:12:45
Nee, iedereen wil in liefde geloven.
Dat verkoopt, nietwaar?

:12:47
Ja, dat klopt.
:12:50
Dus het gaat goed met je?
:12:52
Ik bedoel, je boek is een
best seller in Amerika...

:12:54
Een kleine best seller.
- Kom op.

:12:56
Oké, officieel wel,
:12:58
maar ik bedoel, die mensen
hebben Moby Dick niet gelezen,

:12:59
dus waarom zouden
ze mijn boek lezen?

:13:01
Ik heb Moby Dick niet gelezen,
en ik vond jouw boek goed, dus...

:13:03
Bedankt.
:13:04
Weet je, ik vond dat je de
nacht wat idealiseerde.

:13:07
Kom op, het is maar fictie.
:13:10
Ik bedoel, moet ik nou...
- Nee, ik weet het.

:13:12
Ik dacht alleen.
:13:13
Er waren tijden dat je me,
:13:14
haar, bedoelde ik, oké?
:13:17
Nee, ik, maakt niet uit.
:13:19
Een beetje neurotisch, dus.
:13:21
Dat ben je wel een beetje, of niet?
:13:23
Vind jij me neurotisch?
- Nee, ik maak maar een grapje.

:13:26
Wanneer heb ik dat gedaan?
Dat heb ik niet gedaan.

:13:28
Misschien ligt het aan mij, weet je.
:13:30
Als je iets leest, terwijl je weet dat
het gedeeltelijk op jou slaat...

:13:34
is dat tegelijk vleiend en verontrustend.
:13:37
Hoe is het verontrustend?
:13:38
Weet ik niet, het is dat je deel uitmaakt
van iemands herinneringen.

:13:42
Dan zie ik mezelf door jouw ogen.
:13:45
Hoe lang duurde het om te schrijven?
:13:47
Drie of vier jaar, met tussenpozen.
:13:50
Dat is wel erg lang om
één nacht te beschrijven.

:13:54
Ja, ik weet er alles van.
:13:57
Ik ging er altijd vanuit dat
je mij vergeten was.

:13:59
Nee, ik kon je me heel
goed herinneren.


vorige.
volgende.