:33:02
Het is goed.
- Ga van me af!
:33:04
Oké, het is al goed.
- Ga van me af.
:33:11
Adam?
- Wat is er gebeurd?
:33:13
Geen idee, hij stortte ineens in.
:33:15
Bel 112!
- Ik bel Richard.
:33:35
Richard, Godzijdank.
Hij moet naar 'n ziekenhuis.
:33:38
Mijn staf en ik kunnen het aan, Paul.
- Je staf weet hier niets van af.
:33:41
Dat hoeven ze ook niet.
Het is hetzelfde als altijd...
:33:43
we zijn goede vrienden.
Je kent onze regeling.
:33:45
Misschien moeten we die herzien.
:33:47
Bijna vijf uur verder en hij
is nog steeds bewusteloos.
:33:48
Z'n ademhaling en kleur zijn goed en
hij reageert op enige prikkels.
:33:52
Eigenlijk slaapt hij slechts.
:33:53
Alleen wordt hij om een of
andere reden niet wakker.
:33:55
Hij lijkt nachtmerries te hebben.
- Nachtmerries?
:33:58
Dat is een slaapstoornis.
Een kind schreeuwt in z'n slaap.
:34:00
Hij kan zitten, lopen, zelfs praten,
maar hem wakker krijgen is vergeefs.
:34:03
Nee, je was er niet bij.
Dit is iets heel anders.
:34:06
Oké...
:34:07
wacht even.
:34:09
Ik weet dat het eng is,
maar we hebben 't er over gehad...
:34:11
over de mogelijkheid dat
alles kon veranderen...
:34:13
zodra Adam de leeftijd zou passeren
waarop hij was overleden.
:34:16
We zijn nu acht jaar verder.
En vanaf nu is hij 't gepasseerd.
:34:19
Je zei dat dingen konden veranderen,
maar niet iets als dit.
:34:23
Omdat ik het niet kon weten.
:34:24
Hij is de enige, punt uit.
:34:26
We zijn altijd overgeleverd geweest
aan de genade van dat feit.
:34:29
Tot nu hadden we een kaart...
Adams eerste acht jaar.
:34:32
Maar nu betreden we 'n ongepland gebied.
:34:34
We kunnen nooit weten hoe de Adam
van negen, tien, vijftig zal zijn...
:34:39
met welke problemen hij wel of niet heeft.
:34:41
Ik beloof je dat een ziekenhuis
niets méér voor hem zou kunnen doen.
:34:44
Wat gebeurt er hier, Richard?
:34:46
Dat wil ik ook graag weten. M'n gevoel
zegt dat 't waarschijnlijk niets is.
:34:49
Laten we het wat tijd geven, oké?