:34:00
Hij kan zitten, lopen, zelfs praten,
maar hem wakker krijgen is vergeefs.
:34:03
Nee, je was er niet bij.
Dit is iets heel anders.
:34:06
Oké...
:34:07
wacht even.
:34:09
Ik weet dat het eng is,
maar we hebben 't er over gehad...
:34:11
over de mogelijkheid dat
alles kon veranderen...
:34:13
zodra Adam de leeftijd zou passeren
waarop hij was overleden.
:34:16
We zijn nu acht jaar verder.
En vanaf nu is hij 't gepasseerd.
:34:19
Je zei dat dingen konden veranderen,
maar niet iets als dit.
:34:23
Omdat ik het niet kon weten.
:34:24
Hij is de enige, punt uit.
:34:26
We zijn altijd overgeleverd geweest
aan de genade van dat feit.
:34:29
Tot nu hadden we een kaart...
Adams eerste acht jaar.
:34:32
Maar nu betreden we 'n ongepland gebied.
:34:34
We kunnen nooit weten hoe de Adam
van negen, tien, vijftig zal zijn...
:34:39
met welke problemen hij wel of niet heeft.
:34:41
Ik beloof je dat een ziekenhuis
niets méér voor hem zou kunnen doen.
:34:44
Wat gebeurt er hier, Richard?
:34:46
Dat wil ik ook graag weten. M'n gevoel
zegt dat 't waarschijnlijk niets is.
:34:49
Laten we het wat tijd geven, oké?
:35:03
De afgelopen acht jaar,
ongeacht hoe gelukkig ik was...
:35:10
heb ik altijd 't gevoel gehad, dat
we hier niet mee weg zouden komen.
:35:16
Niet dat iemand er achter zou komen...
:35:18
maar gewoon...
:35:20
dat we 'm op een of andere manier
weer zouden verliezen.
:35:24
We raken 'm niet kwijt.
:35:31
Het is goed.