:51:02
Oké.
:51:03
Ik wil dit niet horen.
:51:04
Weet je de mening van je zus
over kunstmatig in leven blijven?
:51:09
Nee.
:51:10
Ze was er tegen.
:51:12
Echt waar.
- Dat was toen, en nu niet.
:51:16
Om eerlijk te zijn, vinden de meesten
van mijn beroep dat.
:51:19
Maar ik niet.
:51:19
Ik ben heel gelukkig.
:51:21
Kom op Abby, je moet me voelen,
ik ben je zus.
:51:25
De hersenen werken toch nog steeds?
Mensen komen toch wel uit zo'n coma?
:51:30
Dat gebeurt vaak.
- Niet dat ik weet.
:51:32
Tuurlijk wel.
Wat doe ik anders hier?
:51:36
Ik voel me ineens misselijk.
:51:39
Wat ben je aan het doen?
:51:40
Ik ben een knop aan het zoeken.
- Welke knop?
:51:43
Jij zegt altijd dat er een knop...
- Hou ermee op!
:51:45
Kom!
Phoebe wordt heel lastig tegen jullie.
:51:48
Mevrouw Bury, Elisabeth heeft de
formulier ingevuld...
:51:51
maar door deze omstandigheden zullen
we niks doen zonder uw goedkeuring.
:51:57
Ik heb deze formulieren al klaar gemaakt.
- Abby, teken het niet.
:51:59
Ik ben hier.
:52:00
Als u besluit te tekenen...
- Ik denk er over na.
:52:03
Abby, ik zal meer voor je oppassen.
Ik meen het.
:52:06
En die spijkerbroeken die je
leuk vindt, mag je hebben.
:52:08
Soms is het makkelijk
om vergiffenis te vragen...
:52:11
dat is niet makkelijk.
- Ik zei, ik zal er over nadenken.
:52:16
Dank je, Abby.
:52:19
Je hebt altijd voor me uitgekeken.
:52:32
Ben je er?
:52:38
Blijkbaar niet.